Het leven in Kirchroa

Hallo allemaal!

Het is eindelijk zover... Na een periode van voorbereiding en ernaar toe leven zijn we aangekomen in Kirchroa. Omdat jullie natuurlijk razend enthousiast zijn over onze avonturen zijn we deze weblog begonnen. Regelmatig zullen wij hierop berichtjes en foto's plaatsen. We hebben al heel wat meegemaakt sinds we hier zijn. Aangekomen na een lange reis in dit zonovergoten oord hebben we onze intrek genomen in een 900 jaar oude abdij. Wij voelden ons natuurlijk meteen thuis! Met open armen werden we ontvangen door de priesters en moeder overste bood ons meteen een opleiding tot non aan. Het eerste succes was dus geboekt. Helaas hebben we het af moeten slaan vanwege het gehanteerde spreekverbod in het klooster. We waren bang om naast onze communicatieve vaardigheden ook onze slaapplaats in de Abdij te verliezen. Wat betreft de communicatieve vaardigheden hebben we het hier best moeilijk. Naast het feit dat we niet mogen spreken zouden ze ons toch niet verstaan, ze spreken namelijk geen Nederlands hier maar een ondefinieerbare taal waaraan wij geen touw kunnen vastknopen. Maar dat geldt voor heel Kirchroa. Al onze taalvaardigheden hebben de revue gepasseerd maar het mocht niet baten; niemand begrijpt het..Zoals het al een beetje doorklinkt hebben wij hier best een beetje last van discriminatie. Onlangs probeerden wij wat bekendheid te verkrijgen hier in Kirchroa door een interview te doen met L1. Onze haren zaten goed en in vol ornaat stonden wij klaar bij de microfoon van de radioman! Toen hij merkte dat wij niet oorspronkelijk uit Kirchroa kwamen nam hij de benen. Beteuterd stonden wij erbij terwijl de man niet wist hoe snel hij weg moest komen. Van deze gebeurtenis waren we best een beetje van slag en hadden we behoefte om steun te zoeken bij onze familie. Helaas door het grote tijdverschil en de hoge kosten van bellen vanuit het buitenland weerhield ons ervan ons hart uit te storten. Desondanks zijn we er sterker uitgekomen en na onze cultuurshock zijn we inmiddels gewend aan het leven in Kirchroa. Het is hier best spannend, als we 's ochtends naar de Abdij lopen zijn er vaak demonstraties van de priesters. Deze verlopen over het algemeen vrij rustig door het spreekverbod. Ook het stadstoezicht doet goed z'n werk en als het echt uit de hand loopt treed de marechaussee op. Het openbaar vervoer hier is niet anders dan in Nederland, vaak hebben we vertraging waardoor we preventief vroeg moeten opstaan. Door deze gebeurtenissen missen we onze familie en vrienden best wel, het valt natuurlijk ook niet mee zo ver weg van huis. We genieten wel van alle ervaringen die we hier op doen en bovendien is het heel goed voor onze talen. We beheersen de taal zelfs al een beetje: "ey wen se so durchgehst den duw ich dich gans mit dien moel in de drek" betekent "hallo".(goed he;) Zelfs als we de priesters op deze manier groeten zeggen ze niks terug. Ze nemen het spreekverbod dus erg serieus.
Op stage gaat alles goed! Lianne is bezig om criminele jeugd het land uit te zetten en hiermee dit oord te verbeteren waar Kirby haar bijdrage levert door het verbeteren van het milieu. Het gaat nog niet allemaal op rolletjes. Toen we probeerden waterstof als brandstof in voertuigen te gebruiken leek dit hetzelfde effect te hebben als een kleine bom en hebben we de helft van de abdij opgeblazen. Elk nadeel heeft z'n voordeel, door de vermindering van het aantal priesters namen ook de demonstraties in aantal af:-) Onze stagebegeleiders zijn dus apetrots op ons! Iedereen op ons stageadres heet Jos, dit is makkelijk in de omgang aangezien we door het uitbundige uitgaansleven in Kirchroa nogal vaak brak op kantoor aankomen.. Het scheelt dat je dan niet hoeft na te denken hoe je baas ook alweer heet..Bovendien zijn onze bazen ook vaak zelf in de Bozzini te vinden (de boefjes). Gelukkig wordt hier wel carnaval gevierd! Een week erna liep Jos 1 nog altijd met een hoofd vol glitters op kantoor waardoor hij niet serieus werd genomen door zowel zakenpartners als zijn eigen personeel. Toen hij ook nog meerdere malen door zijn eigen voicemail werd gebeld was het einde zoek.. Gelukkig verlenen wij ook morele steun en is hij er weer bovenop gekomen. Het is fijn om deze ervaringen te kunnen delen op kantoor en hierdoor is het gemis van onze familie en vrienden te dragen..
Er volgen snel foto's bij dit bericht vanuit het zonovergoten Kirchroa maar we gaan nu naar ons privé zwembad!!
Vergeet niet een berichtje te plaatsen! We denken aan jullie en missen jullie!

Hoi heeee!!!!heel veel liefs

Kirby en Lianne